Home Νέα - Ανακοινώσεις «Έφυγε» ο Θεόδωρος Χοχλάκας, π. Δήμαρχος Μυτιλήνης, εξέχον μέλος της ΕΕ του ΣΔΙΠΕ τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90

«Έφυγε» ο Θεόδωρος Χοχλάκας, π. Δήμαρχος Μυτιλήνης, εξέχον μέλος της ΕΕ του ΣΔΙΠΕ τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90

by Super User

«Έφυγε» ο Θεόδωρος Χοχλάκας, π. Δήμαρχος Μυτιλήνης, εξέχον μέλος της ΕΕ του ΣΔΙΠΕ τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90

Καλή Παράδεισο φίλτατε Θόδωρε!
 
Λίνα, Νίκος/Υπάλληλοι του ΣΔΙΠΕ
 


 
………………………… ……………….. ………. ………………..

http://www.emprosnet.gr/ άρθρο / 68995-στου-paradeisoy- ta-mpoyzoykia

Έφυγε» ο Θεόδωρος Χοχλάκας, ο αγαπητός γιατρός και μία από τις πιο δυναμικές και αγαπητές προσωπικότητες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της Μυτιλήνης

Στου παραδείσου τα μπουζούκια…

Έχασε χθες την πολύχρονη μάχη του με την επάρατο νόσο ο Θεόδωρος Χοχλάκας. Η είδηση του θανάτου του γιατρού, του δημάρχου και ενός πολιτικού ανθρώπου που αποτέλεσε στη Λέσβο σημείο αναφοράς για την Κεντροαριστερά και την πολιτική γενικότερα, αναμφίβολα μονοπωλεί από χθες τις συζητήσεις μιας κοινωνίας που έχει χαραγμένο επάνω της κάθε λογής στίγμα του.

Με τον Ανδρέα Παπανδρέου

 

 
 

Και σε αυτήν τη διαπίστωση, έχει ξεχωριστή σημασία η λεπτομέρεια πως ο Θεόδωρος Χοχλάκας αγάπησε έναν τόπο και τους ανθρώπους του, προσέφερε και αγαπήθηκε σε αυτόν, ερχόμενος ως ξένος το 1970 από τη Θεσσαλονίκη για να εργαστεί ως γιατρός γυναικολόγος.

Υποδεχόμενος τον Κωστή Στεφανόπουλο

Από τότε μέχρι και σήμερα, ο Θεόδωρος Χοχλάκας θα αποτελούσε έναν πρωτοπόρο επιστήμονα, «χτίζοντας» ο ίδιος το Μαιευτικό Τμήμα του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, θα λειτουργούσε πρότυπα και μεθοδικά στις τοπικές οργανώσεις τού ΠΑΣΟΚ, το οποίο επί των ημερών του θα αναλάμβανε για πρώτη φορά και την εξουσία, και θα έβαζε φαρδιά πλατιά και την υπογραφή του στην αυτοδιοίκηση.

Ακολουθώντας σε όλα αυτά το δικό του τρόπο, τον «αρχοντικό» όπως λένε οι φίλοι του που μιλούν σήμερα για αυτόν, το ένστικτό του και τον ιδιαίτερο προσωπικό του ηθικό κώδικα.Η απώλειά του, όπως λένε φίλοι κι «αντίπαλοί» του στην πολιτική του πορεία, κάνει τον τόπο πιο φτωχό από κάθε άποψη. Και το λένε αυτό, γιατί η ανθρωπιά του, το ανοιχτό μυαλό του και η διάθεση για προσφορά ανιδιοτελώς στη μετεξέλιξη της κοινωνίας μας, δεν είναι πια αυτονόητα. Γιατί πολύ απλά σπανίζουν πλέον άνθρωποι σαν το Θεόδωρο Χοχλάκα.


Χορεύοντας…

Ο Βουνάτσος και η Δικτατορία
Ο Θεόδωρος Χοχλάκας ήρθε για πρώτη φορά στη Μυτιλήνη το 1970, χωρίς φυσικά να γνωρίζει ή να νιώθει ότι επρόκειτο να μείνει για πάντα εδώ. Ήρθε άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αν και με τους Μυτιληνιούς είχε μία… πρότερη σχέση, όταν συνυπήρξε στα φοιτητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη με μία από τις πιο χαρακτηριστικές μετέπειτα φυσιογνωμίες της Λέσβου, το Δημήτρη Βουνάτσο.

Μάλιστα, ο «μύθος» λέει πως ο Δημήτρης Βουνάτσος ήταν και εκείνος που προέτρεψε το Θεόδωρο Χοχλάκα να επιλέξει τη Μυτιλήνη για το… αγροτικό του. Όπως και αν είχε πάντως, από τότε ξεκίνησε για τον ίδιο μία έντονη πολιτική και κοινωνική ζωή.

«Σταμπαρισμένος» αρχικά από τη Δικτατορία για τα δημοκρατικά του φρονήματα, ο ίδιος «μύθος» λέει πως οπόταν επρόκειτο να έρθει κάποιος υψηλόβαθμος του καθεστώτος στη Μυτιλήνη, ο Χοχλάκας συλλαμβανόταν εθιμοτυπικά και φυλακιζόταν δύο ημέρες πριν…

Εξάλλου, και στη Θεσσαλονίκη, αποτελώντας δυναμικό μέλος της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, είχε μπει στη «μαύρη λίστα» των χουντικών, που τον παρακολουθούσαν στενά.

Από τη μεταπολίτευση και έπειτα, ο Θεόδωρος Χοχλάκας θα έμπαινε πιο συγκεκριμένα στα πολιτικά πράγματα του τόπου, αποτελώντας ένα από τα ιδρυτικά μέλη τού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.Ο επιστήμονας και το… ΠΑΣΟΚΠαράλληλα, στο Βοστάνειο θα κατέθετε σύντομα τα διαπιστευτήριά του ως επιστήμονας και θα «έχτιζε» εκ του μηδενός την πρότυπη Μαιευτική Κλινική του ιδρύματος. Από τα δικά του χέρια θα έπαιρναν την πρώτη τους πνοή χιλιάδες παιδιά, με τον αγαπητό «γιατρό» να εργάζεται ασταμάτητα μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, κερδίζοντας μέσω της δουλειάς του μόνο αγάπη, κυρίως λόγω του μοναδικού ανθρώπινου τρόπου του.

Από τις τοπικές τώρα οργανώσεις τού ΠΑΣΟΚ, σύντομα θα απόλαυε της εκτίμησης της πολιτικής σκέψης του και των οργανωτικών του χαρισμάτων και το 1979 θα οριζόταν γενικός «δερβέναγας» του τότε Οργανωτικού Κλιμακίου, σε μία εποχή που το νέο τότε ΠΑΣΟΚ έβαινε προς την εξουσία.

Δίπλα του στη Νομαρχιακή Επιτροπή του κόμματος στη Λέσβο, ο αείμνηστος Νίκος Καργόπουλος, που προσφάτως έφυγε από τη ζωή, και ο Παναγιώτης Μυριτζής. Στις εκλογές της «αλλαγής» το 1981, μέσα από την Τοπική Οργάνωση και κεντρικά από το κόμμα, ζητούσαν την υποψηφιότητά του ως βουλευτή.

Ωστόσο, ο ίδιος είχε στο μυαλό του κάποιον άλλο -τον επιστήθιο φίλο του Δημήτρη Βουνάτσο, τον οποίο και υπέδειξε με τη γνωστή συνέχεια.Η μία όψη του ρήγματος…Το 1983, ωστόσο, επήλθε ρήγμα στην Τοπική Οργάνωση και ο ίδιος μαζί με άλλους αποχώρησε, συγκροτώντας στη συνέχεια τη δημοτική κίνηση ΠΑΔΗΚ.

Η ΠΑΔΗΚ συνέπραξε το 1986 με το Κ.Κ.Ε. και το Στρατή Πάλλη, που εκλέχτηκε δήμαρχος και έδωσε το βάπτισμα του πυρός στο Θεόδωρο και την αυτοδιοίκηση, δίνοντάς του την Αντιδημαρχία Μυτιλήνης.

Μετά το 1989, και ως άνθρωπος ασυμβίβαστος με το οτιδήποτε δεν ταίριαζε στις ιδέες και τη γενικότερη θεώρησή του για τα πράγματα, εντάχθηκε στον Ενιαίο Συνασπισμό και μάλιστα τοποθετήθηκε σε τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο της κίνησης, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Μαζί του θα τον ακολουθούσε και ένας άλλος εγκάρδιος φίλος του, ο Γιάννης Βάτος. Το 1993, ωστόσο, ο Θεόδωρος Χοχλάκας θα επέστρεφε στο ΠΑΣΟΚ, για να διεκδικήσει το 1994 για πρώτη φορά ως επικεφαλής συνδυασμού τη δημαρχία της πόλης -την οποία και πήρε πανηγυρικά.… και η άλληΜετά την πρώτη τετραετία του, όμως, θα βίωνε την όψη του «ρήγματος» και από την άλλη του πλευρά, με τον πολιτικό του χώρο σε επίπεδο αυτοδιοίκησης να διασπάται και να κατεβαίνει τελικά με δύο συνδυασμούς, εκ των οποίων κυριάρχησε εκείνος του Νάσου Γιακαλή, που εκλέχτηκε δήμαρχος.

Παρά το ότι ο Θεόδωρος Χοχλάκας έκτοτε απεσύρθη ουσιαστικά από τα κοινά, κρατώντας μία μεγάλη πικρία για τη στάση πολλών μέχρι τότε «συντρόφων» του, ουδέποτε έχασε τον καθοριστικό του ρόλο στα όσα διαδραματίζονταν, χωρίς τον ίδιο πάντως πρωταγωνιστή.

Η πικρία του για τις εκλογές τού 1998, όμως, δεν κράτησε για πολύ, καθώς η δική του ιδιοσυγκρασία δεν του επέτρεπε να κρατά κακίες και πίκρες. Εξάλλου, τα χνάρια του στην αυτοδιοίκηση ακολουθούσε πια η κόρη του, Βάσω Χοχλάκα, που προσφάτως πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ, ενώ την προηγούμενη δεκαετία κράτησε το όνομα του πατέρα της στην αυτοδιοίκηση κερδίζοντας την εκλογή της δύο φορές ως δημοτικής συμβούλου.

Ο γιος του, Ιερώνυμος, που ζει τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο έχοντας σπουδάσει εκεί, ακολούθησε την επιστημονική διαδρομή του πατέρα του, ενώ ο «βράχος» της οικογένειάς του ήταν και είναι η σύζυγός του, Μαργαρίτα Τριγάζη, που ήταν σε όλες τις περιπέτειες του Θεόδωρου πάντα δίπλα.Η τελευταία μάχηΤα τελευταία οκτώ χρόνια ο Θεόδωρος Χοχλάκας πάλευε με τον καρκίνο, έναν καρκίνο που αν και γιατρός λένε πως τον προκάλεσε για να τον πολεμήσει. Τον προκάλεσε με εκείνα τα ατέλειωτα τσιγάρα του.

Ο Χοχλάκας, όμως, δε λύγισε, αλλά πάλεψε θαρραλέα με την αρρώστια του, με «αρχοντιά», με χαμόγελο και χωρίς ποτέ να δώσει προς τα έξω την όψη του νικημένου. Έτσι κι αλλιώς, αυτός ήταν ο Θεόδωρος Χοχλάκας. Κι έφυγε έτσι ξαφνικά, για κάτι άλλο.

Όπως έφευγε ξαφνικά από τα μπουζούκια και τις παρέες για ένα έκτακτο περιστατικό στο Νοσοκομείο, για να γυρίσει λίγο μετά και να συνεχίσει από εκεί που τους είχε αφήσει, χαμογελαστός.

Το τελευταίο «αντίο» θα πει στο δήμαρχό της η Μυτιλήνη την Πέμπτη στις 3 το μεσημέρι από τον Άγιο Θεράποντα.

Η κηδεία του θα γίνει δημοτική δαπάνη, ενώ η οικογένειά του επιθυμεί αντί στεφάνων, χρήματα να δοθούν στο Κοινωνικό Ιατρείο του Δήμου Λέσβου.

Μια προσωπογραφία» του Θόδωρου Χοχλάκα πριν 10 χρόνιαΟ Θόδωρος Χοχλάκας της ΜυτιλήνηςΤην 1η Ιουλίου τού 2005, στο πλαίσιο σειράς «προσωπογραφιών» που τότε δημοσίευε, το «Ε» έφερε στο φως την άγνωστη ζωή του Θόδωρου Χοχλάκα, του Σαλονικού γιατρού που φώλιασε στη Μυτιλήνη πριν 45 χρόνια κι έγινε δήμαρχός της, αλλά και άνθρωπός της. Μέρος αυτής της «προσωπογραφίας» αναδημοσιεύουμε σήμερα στη μνήμη του.




Με τη Μαργαρίτα

Τρεις μήνες μετά τον πολυπόθητο διορισμό του στο Βοστάνειο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης, όπου ήθελε τόσο πολύ να στεριώσει τις ρίζες του, ήρθε ο ταχυδρόμος και του χτύπησε την πόρτα.

Ήταν Οκτώβρης τού ‘70, μέρα Κυριακή και το τηλεγράφημα έγραφε: «Εκρίθητε μη νομιμόφρων. Άμα τη λήψει της παρούσης εγκαταλείψατε πάραυτα θέσι σας…». Τον είχαν φακελώσει.

Η κατηγορία ήταν «Ανδρεοπαπανδρεϊσμός», που τότε λογαριαζόταν χειρότερο κι απ’ το να είσαι με τους «Λαμπράκηδες». Τον προέτρεψαν κάποιοι να δει το καλό του και να κάνει αναιρετική δήλωση, κάτι σαν τη δήλωση μετανοίας που ήταν στη μόδα τότε.

Μα του Χοχλάκα η μνήμη δεν υπήρξε ποτέ φωλιά αδειανή: «Πώς» -λέει- «να αναιρούσα τη δραστηριοποίησή μου, τον αγώνα μου για κείνα που πίστευα. Άτιμος δεν υπήρξα ποτέ, ούτε και δειλός…» Κι έτσι, αντίο Μυτιλήνη. Στο «Αλεξάνδρα» συνέχισε την ειδικότητά του στη Μαιευτική Γυναικολογία και παλικαρίσια υπέστη το κυνηγητό. Κι έγινε ακόμα πιο μαχητικός.

Μ’ εκείνο το «νυστέρι» θέριζε σκοτάδια και στοίβαζε όνειρα μαζί με συντρόφους που πίστευαν πως η πόρτα δεν έκλεισε ερμητικά ξωπίσω. Μέχρι τα σήμερα, ο Θόδωρος Xοχλάκας μνημονεύει μ’ ευγνωμοσύνη το μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο Κλεομβρότου.

… και τα εγγόνια του

Εκείνος ήταν που μεσολάβησε στην Πρωτοβάθμια Επιτροπή Νομιμοφροσύνης κι ο γιατρός επέστρεψε στο Βοστάνειο με το κεφάλι ψηλά και τα «πιστεύω» του ακόμα ψηλότερα.

Και το ‘φερε η τύχη χρόνια αργότερα με τούτο το δεσπότη, πρόεδρο του Bοστάνειου το ‘82, να υπηρετήσει κι ο Θόδωρος το ίδρυμα ως αντιπρόεδρος.

Κι ύστερα, πάλι για χρόνια να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο διοικητικό συμβούλιο ως εκπρόσωπος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.Εκείνη, διακριτική, αθόρυβη, γεμάτη με τη γλυκιά τρυφερότητα της αφοσιωμένης συντρόφου σ’ όλες τις δύσκολες καμπές, φροντίζει και τώρα για το παγωμένο του νερό, τον καφέ με τις φουσκάλες. Εκείνος την κοιτάζει και συγκινείται. Όπως κλείνει η πόρτα πίσω της, εξομολογείται: «H Μαργαρίτα στη ζωή μου. Την ερωτεύτηκα, την πόνεσα, κι αυτό πάρ’ το όπως θέλεις.

Όμως και την εκτίμησα βαθιά. Για την ομορφιά της, τη σεμνότητά της, την εσωτερική της δύναμη.

Ήθελα να είναι η μάνα των παιδιών μου. H Μαργαρίτα στάθηκε δίπλα μου στα δύσκολα, δούλεψε μαζί μου ως μαία όταν είχα το ιδιωτικό μου ιατρείο και θυσίασε δέκα χρόνια που δεν μπορούν να λογαριαστούν στα συνταξιοδοτικά της.

Όταν έγινα επιμελητής στη Μαιευτική του Βοστάνειου, εκείνη ποτέ δεν ξιπάστηκε, ποτέ δεν απαίτησε.

Κι όταν εκλέχτηκα δήμαρχος, το ίδιο ταπεινή, αλλά και γενναία παρέμεινε κι ανέχτηκε καταστάσεις και γεγονότα…» Κι ήρθε κάποια στιγμή και η σχετική αναγνώριση απ’ το κόμμα για το οποίο αγωνίστηκε ο Θόδωρος Xοχλάκας.

Εκλέχτηκε το ‘77 γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής τού ΠAΣOK, μέχρι που τον «ευχαρίστησαν» για τις υπηρεσίες του και την πίστη του… διαγράφοντάς τον. Αυτά τα ίδια λάθη τού ΠAΣOK μέχρι σήμερα. Δεν επιτρέπονται οι διαφωνίες. Δεν ανέχονται την άλλη άποψη.

Το 1985 με τους άλλους διεγραμμένους (Γιάννη Bατό, Αριστείδη Tαξείδη, Παναγιώτη Πλωμαρίτη, Στέλιο Παυλή, Αλέκο Zαφειρίου, Mόδεστο Δούκα, Δημήτρη Aβαγιανό κι άλλους πολλούς), ο Θόδωρος πρωτοστάτησε στη δημιουργία της Επιτροπής Στήριξης Αλλαγής.

Με δικά τους μέσα, δικά τους έξοδα, προσωπικούς αγώνες και μια δική τους… αφίσα υπέρ τού ΠAΣOK ανεξάρτητα απ’ τη Νομαρχιακή Επιτροπή. Δεν έκανε ποτέ αίτηση για να ξαναγραφτεί στο κόμμα. […]

Η συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο του Στρατή Πάλλη με απόφαση εκείνης της «αντάρτικης γκρούπας» τον έφερε και στη θέση του αντιδημάρχου. Όμως η απογοήτευση δεν άργησε να ‘ρθει, δεδομένης της κομματικής γραμμής που ακολουθούσε η τότε δημοτική αρχή.

«Ήθελα πολύ να βοηθήσω να γίνουν τόσα» -λέει ο Θόδωρος Xοχλάκας- «όμως δεν μπορούσα να περάσω πολιτική. Θεωρούσα πως τα μεγάλα προβλήματα της Μυτιλήνης ήταν δύο.

Η ύδρευση και η αποχέτευση κι όχι τα πεζούλια, τα δρομάκια και τα ασβεστώματα…» «Τα έργα έχουν την υπογραφή μου».Αλλά και τίποτα δεν είχε ανεπιστρεπτί βουλιάξει. Εκεί που ο Xοχλάκας δεν μπόρεσε, δεν του επετράπη να προσφέρει ως αντιδήμαρχος, ήρθε η ώρα και το ‘κανε ως δήμαρχος.

Ή μάλλον έτσι πιστεύει ο ίδιος, και σίγουρα πάρα πολλοί Μυτιληνιοί. Δεν κοιτάζει πίσω με πικρία ή μελαγχολία καν. Είναι περήφανος, τονίζει, «γιατί όλα τα μεγάλα έργα στην πόλη μας σήμερα φέρουν τη δική μου υπογραφή και κυριολεκτώ.

Ήταν χρηματοδοτημένα και ανατεθειμένα στους εργολάβους. Ποιος θα έκανε την ανοησία να μην τα συνεχίσει;». Ως μεγαλύτερη επιτυχία του θεωρεί την εξασφάλιση του οικοπέδου στον Καρά Τεπέ για το Βιολογικό Καθαρισμό. «100 στρέμματα κόστισαν 535 εκατ. δραχμές και το έργο 2,5 δισεκατομμύρια. Άγρυπνες νύχτες, αγωνίες, τρέξιμο, ταλαιπωρίες, κακότητες.

Όλα χαλάλι, όμως, για την πόλη και τους συνδημότες μας, που αποκτούν επιτέλους καλύτερη ποιότητα ζωής». Με το Δημήτρη Βουνάτσο εξακολουθεί να έχει φιλικές σχέσεις ο Θόδωρος Xοχλάκας και θα τον στηρίξει στις επόμενες νομαρχιακές εκλογές.

Για το Νάσο Γιακαλή αρνείται να τοποθετηθεί, λέγοντας απλά πως… «ο κόσμος έκρινε». Δε θέλει να σχολιάσει ούτε τη λειτουργία του Άρη Χατζηκομνηνού, αν και στο πρόσφατο παρελθόν έχει εκφράσει την πικρία του για «συγκεκριμένες συμπεριφορές του».

Προτιμά να αναφερθεί στην κόρη του, τη Bάσω: «Έχει προσωπικότητα» -λέει- «κι όσοι νομίζουν ότι ακολουθεί τις συμβουλές μου κατά γράμμα, την αδικούν. Είναι νέα, εργατική, δραστήρια και θα δώσει πολλά ακόμα στην τοπική αυτοδιοίκηση…»Λάθη δέχεται πως έχει κάνει αρκετά, όπως στην επιλογή συνεργατών του στο παρελθόν.

Μπορεί και να υπερεκτίμησε καταστάσεις και πρόσωπα, μπορεί να υποτίμησε ικανότητες και προσφορά άλλων. Ενσυνείδητα, όμως, δεν αδίκησε κανέναν, δεν υπονόμευσε, δεν υπήρξε υβριστής, δεν προσποιήθηκε πως ήταν άλλος απ’ αυτόν που ήταν.

«Το χαρτάκι μου» -λέει- «το έπαιξα, τα ποτά μου τα διασκέδασα, τις παρέες μου τις γλέντησα και τις… ζεϊμπεκιές μου τις ευχαριστήθηκα. Κι ακόμα έτσι είμαι και γι’ αυτό πιστεύω πως μ’ εκτιμά ο κόσμος κι έχω μόνο φιλική αντιμετώπιση απ’ όλους.

Η ντομπροσύνη και το φιλότιμο μπορεί να υπονομευτούν, δεν είναι όμως σειρήτια σε καπέλο για να σου τα ξηλώσουν. Τα έχεις από πάντα, δεν τ’ αποκτάς ξαφνικά…»

O γιος του, Ιερώνυμος, η Βάσω, η Μαργαρίτα, τα εγγόνια του, η μικρή Μαργαρίτα και ο Στράτος, είναι τα πολυτιμότερα «αποκτήματά» του στη ζωή.

Λένε για το Θεόδωρο Χοχλάκα

Δημήτρης Βουνάτσος:
«Ήταν ένας άνθρωπος με κεφαλαία γράμματα»
«Ο αείμνηστος Θεόδωρος Χοχλάκας διακρίθηκε στην πρώτη σειρά τού τότε -υγιούς- φοιτητικού συνδικαλισμού και στους ταυτόχρονους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της νεολαίας και του λαού μας στους δύσκολους εκείνους χρόνους.

Στη Θεσσαλονίκη είχε συλληφθεί κατ’ επανάληψη από τους χουντικούς. Και στη Μυτιλήνη καταδιώχθηκε επίσης για τα δημοκρατικά του φρονήματα, και απολύθηκε μάλιστα από το Βοστάνειο Νοσοκομείο από τους ντόπιους -δυστυχώς- ανθρώπους της Δικτατορίας.

Υπήρξε εκ των ιδρυτικών μελών τού ΠΑΣΟΚ και οι συνδημότες μας τον τίμησαν εκλέγοντάς τον δήμαρχο Μυτιλήνης. Το κύρος του και ως γιατρού και ως διευθυντή της Μαιευτική Κλινικής και ως ενεργού πολίτη, είναι δεδομένο. Ήταν ένας άνθρωπος με κεφαλαία γράμματα.

Εμείς οι φίλοι συνοδοιπόροι και συναγωνιστές του θα τον θυμόμαστε πάντοτε. Στην αγαπητή, φίλη οικογένειά του στέλνουμε τα βαθύτερα συλλυπητήριά μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».Γιάννης Βατός:«Κάτι παραπάνω από φίλος…»«Ο Θεόδωρος είναι για μένα κάτι παραπάνω από φίλος, Η θλίψη για την απώλειά του είναι πολύ μεγάλη, γιατί μιλάμε για έναν άνθρωπο που κατάφερε να είναι αποδεκτός από όλους. Είναι παράδειγμα προς μίμηση και ακόμα και φεύγοντας έδειξε μεγαλείο. Έφυγε ένας άρχοντας εφ’ όλης της ύλης…»Νάσος Γιακαλής:«Ξεχωριστή φυσιογνωμία»«Ο Θεόδωρος Χοχλάκας ήταν μία ξεχωριστή φυσιογνωμία, ένας άνθρωπος που έχει αφήσει το στίγμα του στην κοινωνία και στην πολιτική εδώ και χρόνια. Η είδηση η σημερινή προκαλεί μόνο θλίψη για έναν πραγματικά ωραίο άνθρωπο από κάθε άποψη».Στρατής Πάλλης:«Έφυγε ένας ενεργός πολίτης»«Ο Θόδωρος Χοχλάκας υπήρξε πάντα ένας ενεργός πολίτης. Δώσαμε μαζί τη μάχη τού 1985 και το 1986, οπότε ανέλαβε αντιδήμαρχος. Συνεργάστηκα μαζί του στενά και αρμονικά. Τον εκτιμούσα πάντα για την εντιμότητα και την ευθύτητά του, και στις συμφωνίες, και στις όποιες διαφωνίες. Είμαι βέβαιος ότι την εκτίμησή μου αυτή τη μοιράζομαι με όλη την κοινωνία».Ερμίνια Δαλακλή:«Ήταν δάσκαλός μας»«Έφυγε ένας δάσκαλος για εμάς. Ο Θεόδωρος μας έμαθε ό,τι ήξερε και ό,τι δεν ήξερε. Είναι ένας άνθρωπος που έχει αφήσει τα σημάδια του παντού…»Παντελής Πατερέλλης:«Και του λιμανιού και του σαλονιού…»«Μία μεγάλη φυσιογνωμία, μεγαλόψυχος και μεγαλόκαρδος άνθρωπος, που είχε όλα τα χρόνια μια θετική παρουσία, στα κοινά, στην κοινωνία και στον επαγγελματικό του χώρο. Έφυγε όμως και ένας σπάνιος άνθρωπος της παρέας. Ήταν εκείνος που μπορούσε να είναι και του λιμανιού και του σαλονιού…»Παναγιώτης Μυριτζής:«Είχα την τύχη να πορευτώ μαζί του»Έφυγε από τη ζωή ένας ευπατρίδης της πολιτικής, ένας συνεπής υπηρέτης του όρκου του Ιπποκράτη, ένας καλός φίλος, ένας σπουδαίος Άνθρωπος. Σε πάρα πολλές περιόδους της ζωής μας που είχα την τύχη να πορευτώ μαζί του, έζησα το Θόδωρο της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, και συνάμα της απλότητας, του χαμόγελου και του κεφιού για ζωή. Η σκέψη μου και η αγάπη μου τούτη την ώρα, στη σταθερή κολώνα της ζωής του, στην αγαπημένη του Μαργαρίτα, και στα παιδιά του, τον Ιερώνυμο και τη Βασούλα. Στο καλό, γιατρέ».

Σχετικά με εμάς

Σύνδεσμος Δήμων Ιαματικών πηγών Ελλάδας | Προάγουμε τους φυσικούς ιαματικούς πόρους της χώρας μας, μέσω μίας πληθώρας δράσεων.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Copyright © 2024 ThermalSprings. All rights reserved. Development by SmartWebDesign

close